ESTERA KARP (1897-1970)
Estera Karp (używająca także nazwiska Ester Carp i Esther Carp) – polska malarka i graficzka pochodzenia żydowskiego. Urodzona 17 grudnia 1897 roku w Skierniewicach pod Warszawą, Polska (wówczas Cesarstwo Rosyjskie), zmarła 11 czerwca 1970 roku w Créteil pod Paryżem, Francja.
Była córką fotografa i muzyka Lipmana Karpa i Bruchy z Fersztenbergów. Mieszkała przy ul. Mszczonowskiej 1 (obecnie) / ul. Pamieckiej (wówczas) w Skierniewicach. Studiowała malarstwo w Wiedniu na Akademii Sztuk Pięknych. Po studiach, w 1917 roku, przeniosła się do Łodzi. Na początku lat 20. XX wieku obracała się w kręgach łódzkiej awangardy, m.in. grupy Jung Idysz (Młody / Nowy Jidysz). W Łodzi, w 1921 roku ukazał się zbiór poezji „Himlen in opgrunt” („Niebo w otchłani”) Chaima Króla ilustrowany jej barwnymi, ekspresjonistycznymi w wyrazie litografiami.
W 1925 roku przyjechała do Paryża, gdzie tworzyła, wpisując się w wielonarodowe środowisko twórcze, znane pod nazwą École de Paris (Szkoła Paryska), złożone w większości z artystów obcego pochodzenia, często żydowskiego.
W 1930 roku po raz pierwszy wystawiła swoje prace na Salonie Niezależnych w Paryżu. Rok później, w 1931, Leopold Zborowski zorganizował jej indywidualną wystawę. Na przełomie 1931/1932 roku pokazała swe prace w galerii Alice Manteau.
Następnie powróciła na kilka lat do Polski, gdzie wiosną 1933 roku jej obrazy można było zobaczyć w siedzibie Żydowskiego Towarzystwa Krzewienia Sztuk Pięknych w Warszawie, obok dzieł metaloplastyka Arieha Merzera i malarza Efraima Mandelbauma.
W czerwcu tego roku, 1933, miała indywidualną wystawę w siedzibie loży stowarzyszenia B’nai B’rith (Synowie Przymierza) w Łodzi. W tym czasie mieszkała przy ul. Zachodniej 59a w Łodzi.
W 1935 roku znów wzięła udział w pokazie zorganizowanym przez Żydowskie Towarzystwo Krzewienia Sztuk Pięknych w Warszawie.
W 1935 lub 1936 roku powróciła, tym razem już definitywnie, do stolicy Francji. Mieszkała na lewym brzegu Sekwany, w 6-tej dzielnicy, m.in. w hotelu przy ul. Guénégaud. Później, od 1954 roku, aż do ostatecznego internowania w zakładzie psychiatrycznym, przy bulwarze Saint-Germain.
Drugą wojnę światową spędziła we Francji. W 1941 roku, na skutek ataku paranoi, trafiła do szpitala, a następnie do zakładu psychiatrycznego, gdzie pozostała do października 1944 roku, dzięki czemu najprawdopodobniej uniknęła deportacji do obozu koncentracyjnego.
Lata 1945-1955 to okres wyjątkowego rozwoju jej twórczości i ekspansji artystycznej. Wtedy wykształcił się jej dojrzały styl, zmierzający w kierunku abstrakcji. Malarka będzie brała regularnie udział w salonach organizowanych w stolicy Francji, jak wspomniany Salon Jesienny, a także w Salonie Niezależnych i w Salonie Tuileryjskim.
Będzie też czynną członkinią społeczności żydowskiej Paryża, biorąc udział w wystawach organizowanych przez Groupe des Artistes Juifs en France (Grupę Artystów Żydowskich we Francji), potem przez Musée Juif (Muzeum Żydowskie), a także w wystawie artystów polskich mieszkających we Francji (Exposition des Artistes Polonais résident en France) w 1948 roku.
W 1963 roku, po kolejnym ataku choroby, została ponownie hospitalizowana, tym razem definitywnie. W tym okresie porzuciła malarstwo olejne na rzecz rysunków, wykonywanych kolorowymi długopisami. Zmarła 11 czerwca 1970 roku w szpitalu w Créteil pod Paryżem.
Twórczość Estery Karp jest tematycznie i stylistycznie zróżnicowana. Przedstawia jej osobisty, barwny świat. Wypracowała własny styl, który łączy figuratywność z abstrakcją w dynamicznych kompozycjach o żywej kolorystyce. Jej spuścizna artystyczna to: obrazy olejne, gwasze, akwarele, rysunki. Artystka tworzyła martwe natury, sceny rodzajowe, portrety. Tematy przewijające się w jej pracach, to: muzyka, muzycy, instrumenty; religia, tradycja, obrzędy żydowskie; artysta, jego praca, jego pracownia; życie codzienne; praca fizyczna; kobiety, mężczyźni, macierzyństwo; choroba, szpital.
Obrazy Estery Karp znaleźć można głównie w kolekcjach prywatnych: we Francji, Polsce i Izraelu, ale także w zbiorach muzealnych: we Francji – w Musée d’Art et d’Histoire du Judaïsme (Muzeum Sztuki i Historii Judaizmu) w Paryżu; w Izraelu – w Mishkan Le’Omanut (Muzeum Sztuki En Charod) w Kibuc; w Muzeon Tel Aviv Leomanut (Muzeum Sztuki) w Tel Awiwie; w Polsce – w Muzeum Historycznym Skierniewic im. Jana Olszewskiego w Skierniewicach oraz w Villi La Fleur w Konstancinie-Jeziornie . Twórczość Estery Karp znajduje się także w kolekcjach państwowych we Francji w Centre National des Arts Plastiques (Narodowe Centrum Sztuk Wizualnych) w Paryżu.
******
Wernisaż wystawy „Estera Karp”
Fot.: Estera Karp z ojcem, ok. 1904-1905, własność Eliezera Gilboa
Fot.: Estera Karp, lata 20. XX wieku, własność Eliezera Gilboa
Fot.: Estera Carp w Paryżu, lata 20.-30.XX wieku, własność Eliezera Gilboa
Fot. Estera Karp w Paryżu, lata 50. XX wieku, własność Eliezera Gilboa
1) Fot. Estera Karp z ojcem, ok. 1904-1905, własność Eliezera Gilboa
2) Fot. Estera Karp, lata 20. XX wieku, własność Eliezera Gilboa
3) Fot. Estera Carp w Paryżu, lata 20.-30.XX wieku, własność Eliezera Gilboa
4) Fot. Estera Karp w Paryżu, lata 50. XX wieku, własność Eliezera Gilboa