MUZEUM HISTORYCZNE SKIERNIEWIC IM. JANA OLSZEWSKIEGO
➡ O MUZEUM
Uroczyste otwarcie Muzeum Historycznego Skierniewic nastąpiło 6 października 2018 roku. W 2019 roku Muzeum zostało połączone z Izbą Historii Skierniewic. Izba została otwarta 19 lutego 1987 roku, z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Skierniewic. Obecnie Towarzystwo funkcjonuje przy Muzeum Historycznym Skierniewic. 7 lutego 2022 roku Muzeum otrzymało imię Jana Olszewskiego.
Muzeum zajmuje się upowszechnianiem i ochroną dziedzictwa kulturowego oraz historycznego miasta Skierniewice i okolic. To miejsce spotkań z twórcami kultury i historykami. Zarówno w budynku jak i w ogrodzie obywają się: wernisaże wystaw czasowych, wykłady, spotkania, warsztaty, koncerty, spektakle teatralne, pokazy filmowe, rekonstrukcje historyczne, pikniki rodzinne, obchody dni i świąt, uroczystości patriotyczne.
Muzeum prowadzi wersję cyfrową swoich zbiorów w postaci muzeum cyfrowego (Archiwum Cyfrowe Skierniewic), upowszechniając w ten sposób sukcesywnie powiększający się zasób fotografii i dokumentów historycznych nt. historii miasta i regionu.
Atutem wystawy stałej Muzeum jest interdyscyplinarność, dzięki której zwiedzanie ekspozycji zapewni gościom różne bodźce intelektualne i wpłynie na utrzymanie stałego stopnia zainteresowania podczas całego czasu wizyty. Dzięki zbiorom i materiałom multimedialnym oferta Muzeum trafia do szerokiego kręgu odbiorców: narracja historyczna wzbogacona jest o aspekt archeologii, przyrody, biografii, nauki, techniki, muzyki, sztuki, wyrobów rzemiosła, militariów.
Muzeum pełni rolę skarbnicy lokalnej pamięci, tworzonej w ramach akcji poszukiwania obiektów na wystawę, czyli, de facto, odkrywania swojej własnej miejscowości. Jest to ważny element edukacji, wzmacniania poczucia tożsamości z tzw. małą ojczyzną.
Muzeum prowadzi także sprzedaż wydawnictw, przede wszystkim o tematyce związanej z miastem i jego historią oraz sklepik muzealny z pamiątkami i gadżetami. Na miejscu, w bibliotece/archiwum, można skorzystać ze zbiorów obejmujących literaturę z zakresu historii miasta, prasę lokalną wydawaną w okresie międzywojennym oraz archiwalne numery lokalnych gazet.
Od 2019 roku w Muzeum działa Rada Naukowa Muzeum oraz Społeczna Rada Muzeum.
W 2021 r. Muzeum rozpoczęło wydawanie „Roczników Skierniewickich”.
Oprócz wyżej wspomnianego Towarzystwa Przyjaciół Skierniewic Muzeum na co dzień współpracuje: ze Stowarzyszeniem Tradycji 26. Skierniewickiej Dywizji Piechoty, ze Skierniewickim Klubem Genealogów, z Klubem Literackim SOPEL („Skierniewicki Odprysk Poezji Ewentualnie Literatury”), ze skierniewickim Teatrem Com.pl.ex oraz Teatrem Starym. A także: ze skierniewickim Stowarzyszeniem Ars Iuventutis, ze skierniewickim Towarzystwem Muzycznym im. Fryderyka Chopina, ze Stowarzyszeniem „Razem dla Skierniewic”, z Polskim Towarzystwem Archeologiczno-Muzealnym „Arka”, ze Stowarzyszeniem Poszukiwaczy Historii „Wspólna Pamięć”, z ZHP Hufiec Skierniewice, z Modelarnią Lotniczą w Skierniewicach, z Cechem Fantastyki „SkierCon”, ze skierniewickim Związkiem Żołnierzy Wojska Polskiego.
➡ O BUDYNKU MUZEUM
Muzeum znajduje się w zrewitalizowanym zabytkowym budynku.
Historia budynku Muzeum:
Budynek zabytkowy, przynależący do historycznego zespołu koszar armii rosyjskiej. Wybudowany w 1890 roku wg projektu Aleksandra J. Woyde. Zlokalizowany pomiędzy ul. Stefana Batorego a ul. 26 Dywizji Piechoty. Zespół koszarowy, do którego należał budynek obecnego Muzeum, wykorzystywany był kolejno przez wojska carskie, wojska polskie z okresu II Rzeczypospolitej, wojska okupacyjne podczas II wojny światowej, a następnie przez Ludowe Wojsko Polskie, by w 1989 roku przejść w ręce Wojska Polskiego. Pod koniec lat 90. lokalna jednostka wojskowa została rozwiązana. Budynek dawniej użytkowany był jako Izba Chorych.
Opis budynku Muzeum:
Obiekt parterowy, jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony, z poddaszem nieużytkowym. Kryty dachem wielospadowym o charakterze dachu kopertowego. Budynek murowany, z cegły pełnej, oparty na fundamentach kamienno-ceglanych. O rzucie w kształcie litery T, której górna linia zwrócona jest prostopadle do kierunku wschodniego, zaś dolna równolegle w kierunku zachodnim. Powierzchnia użytkowa budynku to 714 m2. Ceglana elewacja obiektu skontrastowana jest z betonem barwionym strukturalnie. Kolorystyka ścian wewnątrz to odcienie bieli i szarości, zestawione z meblami w odcieniu ciemnego beżu i bieli oraz ceglanymi sklepieniami sufitów w niektórych miejscach.
Wnętrze budynku podzielone jest na trzy strefy funkcjonalne: wejściowo-informacyjną, wystawowo-edukacyjną oraz biurowo-magazynową. Zadbano o klimat akustyczny wnętrz. Aby zminimalizować pogłos w pomieszczeniach, w płaszczyznach ścian i stropów, wykonanych z gładkich, odbijających dźwięk materiałów (szkło i beton), przewidziano wykonanie szeregu nawierceń o zmiennej głębokości w betonie i szkle, co zapobiegnie odbiciom fal dźwiękowych. Miejscowo zastosowano podwieszone ekrany akustyczne z materiałów odbijających dźwięk. Kolorystyka w gradacjach ciepłej bieli i szarości, zestawionych z kolorem drewna barwionego.